vrijdag 30 december 2016

Onverwachte lentekriebels op de 3e dag in Drenthe

Lichtstralen op een hunebed
Onze derde en tevens laatste dag begon met dichte mist. Op het nieuws werd code geel gegeven en gewaarschuwd dat naast mist ook de wegen glad zouden zijn. Het vooruitzicht dat we 227 km moesten rijden maakte ons niet blij.
De plannen die we hadden werden gewijzigd. Eerst maar lang en heel rustig ontbijten, daarna de spullen in de auto zetten en uitchecken. In plaats van een lange wandeling vanuit Schoonoord maar een mooie wandeling maken vanuit het hotel. Mocht het in de middag nog potdicht zitten dan boeken we gewoon nog een kamer voor een nacht.

Om 10 uur gingen we naar de auto om de spullen erin te zetten en het eerste dat ons opviel was de strak blauwe lucht. Dat moest goed komen.
Nog geen kwartier later zagen we de mist optrekken. Dit hadden we niet durven dromen.



Wat was het mooi! We hoorden een groene specht "lachen" en zagen hem hem wegvliegen. Helaas kreeg ik hem niet op de foto. Maar er weer één zien en horen is ook leuk. De eerste roffel van de Grote bonte specht gehoord en ook al is de winter nog maar net begonnen, dat geeft een voorjaarsgevoel.

We lopen de gele route maar moeten daarvan afwijken omdat er koeien en stieren staan op het pad waar wij langs willen. Natuurlijk zal je er vast langs kunnen maar de grote zwarte stier waarbij de damp uit zijn neus komt zorgt ervoor dat wij ons weer heel flexibel opstellen en toch maar kiezen voor een andere route. Even later komen we bij een hunebed. De zonnestralen zorgen voor een prachtige sfeer.

Hunebed


Ongelooflijk als je bedenkt dat dit hier al meer dan 5000 jaar ligt.

Weer kruisen koeien ons pad... Deze keer lopen we door en hopen we dat ze ons niet zullen besluipen en aanvallen. Hahahaha.  De zon voelt inmiddels als een kacheltje. We hebben weer geluk met deze mooie dag.




We hebben zelfs op een bankje van de zon zitten genieten terwijl we onze lunch aten. Kon het de hele winter maar zo blijven. Maarja, daar is lang niet iedereen het mee eens.

Een poetsende vink

We zagen nog een groepje kneuen. Ik keek ervan op. Volgens mij zijn er niet zoveel die hier overwinteren.


Tot slot zagen we nog een groep kramsvogels. Helaas vlogen ze op toen ik ze wilde vastleggen maar er bleef er één zitten.


Na nog een koffie- en theebreak in het hotel gaan we weer richting het westen. De lucht is kraakhelder en tot Amersfoort hebben we alleen maar zon gehad. Van het één op het andere moment reden we het grijze mistige weer in. Heel raar om mee te maken. Gelukkig bleef het zicht verder wel goed en zijn we zonder al te veel vertraging weer thuis aangekomen. Het waren weer 3 topdagen! Zeker voor herhaling vatbaar.

3 opmerkingen:

  1. Wat een fantastische serie, ik proef haast de vele stappen die ik daar heb staan ik hou van Drenthe Miranda............

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ohh wat een sfeerbeelden, vooral foto 6 (met koe) en 7 vind ik erg mooi, die zonneharpen, geweldig.
    Ook leuk dat je de kneu en de kramsvogel kon kieken
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen