Bijzonder Veenhuizen. Dag 2 van 3 heerlijke dagen in Drenthe.

Gevangenis De rode Pannen

Ook wilden we weer een kijkje nemen in het bijzondere dorp Veenhuizen. Eigenlijk was het de bedoeling om een wandeling van 16 km te lopen die ook door Veenhuizen ging, maar op het laatste moment besloten we die niet te lopen omdat er werd geadviseerd om de route op laarzen te lopen i.v.m. de natte stukken die je onderweg tegen zou komen. Die heb ik niet en de dag ervoor had ik bij Westerbork al ondervonden hoe nat sommige plekken waren toen ik onverwachts tot mijn enkels in de drek stond. Dan maar gewoon een dagje Veenhuizen en even door Fochteloërveen.

Wie nog nooit in Veenhuizen geweest is zou ik adviseren om er echt een keer naartoe te gaan. Het is een heel bijzonder dorpje. Het dorpje is pas sinds 1984 vrij toegankelijk. Voor die tijd was het dorp niet vrij toegankelijk. Wie er werkte mocht er wonen, maar niemand mocht het dorp zomaar in of uit. Als je aangehouden werd door de gestichtwachters moest je de naam noemen van degene bij wie je op bezoek ging.

Toevallig was woensdag een landloperdag in Veenhuizen. Leuk om te zien maar het nadeel was dat het wel erg veel mensen trok.

Het dorpje is één groot monument. Het is in 1822 uit de grond gestampt als dwangkolonie. Nederland was in die tijd zwaar ontwricht en de armoede was groot, vooral in de grote steden. Landlopers, bedelaars, prostituees en straatarme weeskinderen werden naar het heropvoedingsgesticht gestuurd in het verre Drenthe.
Na de eerste Wereldoorlog werd Veenhuizen steeds meer een gevangenisdorp en werden daar de eerste gedetineerden opgesloten. Tegenwoordig zitten er nog steeds gevangenen in de gevangenis van Veenhuizen.

Veel huizen hebben een naam. Aan die naam kon je zien wie er woonde. In het pand met de naam Bitter en Zoet was vroeger de apotheek gevestigd en het pand Plichtgevoel was de woning van de geneesheer.

We nemen ook een kijkje in de voormalig gevangenis De rode pannen. Deze gevangenis was tot 2008 in gebruik en was er één met een extra streng regime. Bekende gevangenen die hier o.a. verbleven zijn  meesterkraker Aage Meinesz, Heineken ontvoerder en moordenaar  Ferdi Elsas en Willem Holleeder.

Na nog een bezoekje aan het gevangenismuseum te hebben gebracht gaan we nog even richting Fochteloërveen.  Dat stukje natuurgebied heeft vorige keer ook behoorlijk indruk op mij gemaakt. Uiteraard ziet het er in de winter heel anders uit maar ik wilde het toch even zien.
Bovendien had ik gelezen over een uitkijktoren die gebouwd was voor mensen met hoogtevrees.
Later bleek dat ik een belangrijk woordje over het hoofd gezien had. Er stond namelijk voor mensen met enigszins last van hoogtevrees.

Fochteloërveen

 In het Fochteloërveen broedt al jaren met succes de Kraanvogel. Hij laat zich zelden zien maar de kans dat je ze over ziet vliegen is aanwezig.

De uitzichttoren. Voor mensen met enigszins last van hoogtevrees.

 De toren is 18 meter hoog. Toen ik langs de trap omhoog keek voelde ik mijn knieën al week worden. Het liep bijna recht omhoog. Niks voor mij dus. José is wel naar boven geweest en het uitzicht was inderdaad adembenemend. Ach ik had het weer even geprobeerd...Tenminste geprobeerd...Zelfs de eerste tree ben ik niet opgegaan maar de intentie was er.

Boomklever (Nuthatch) (Sitta europaea)

 Deze dag was ook weer geslaagd. Helaas was het weer de hele dag behoorlijk grijs gebleven. Maar we hoorden dat het in het westen van het land de hele dag potdicht zat van de mist. Dus we hadden geluk.